ADŻWAN - PRZYPRAWA KTÓRĄ KONIECZNIE MUSISZ POZNAĆ

ADŻWAN (ajowan, ang. carom seeds hin. ajwain) spotykany również pod nazwą chropowiec wonny, indyjski kminek, ziele biskupie lub podagrycznik pospolity. 

Wywodzi się on z południowych Indii (jest również uprawiany w innych krajach Azji a także w Afryce) i  należy do roślin z rodziny selerowatych podobnie jak koper ogrodowy, kminek zwyczajny, kmin rzymki oraz wiele innych. 

Jest on bardzo częto mylony z nasionami lubczyka, jednak nie ma z nim nic wspólnego. 

W smaku jest bardzo podobny do mieszanki tymianku i kminu rzymskiego, jednak smak jest zdecydowanie bardziej wyrazisty, cierpki nieco gorzkawy i piekący. Ze względu na wysoką zawartość tymolu surowe owoce mają silny "tymiankowy"zapach.

Jest to roślina jednoroczna o wysokości około 30-70 cm o pierzastych liściach i białych kwiatach.

Adżwan jest wykorzystywany jako przyprawa i z wyglądu  bardzo przypomina kminek. Są to drobniutkie, okrągłe owoce (pąki kwiatowe rośliny trachyspermum ammi), często mylone z nasionami, wykorzystywane głównie w kuchni indyjskiej.

Mają one kolor szaro-zielony, są małe, delikatne w jasne prążki a na końcu znajduje się charakterystyczna cienka niteczka.

Niestety przyprawa ta jest jescze mało znana w Polsce.

Jest ona idealna do dań wegetarańskich ponieważ ma działanie łagodzące, szczególnie w przypadku roślin strączkowych.

Uatrakcyjnia smak pieczonych oraz smażonych potraw. Warto stosować tą przyprawę jako dodatek do dań ciężkostrawnych, mięs, ziemniaków oraz do roślin strączkowych takich jak np. soczewica, groch, fasola, oraz cieciorka. 

Trzeba jednak uważać, ponieważ przyprawa ta dodana w zbyt dużej ilośći może całkowicie zdominować smak potrawy.

Nie stosuje się go raczej na surowo. Przeważnie używa się adżwanu prażonego na patelni lub podsmażonego na klarowanym maśle ghee. Warto zwrócić szczególną uwagę na fakt, iż przyprawa ta rozpuszcza się w tłuszczach dlatego też zastosowana do pieczenia czy smażenia w pełni rozwija swoje smakowe i aromatyczne właściowści.

Stosuje się ją m.in. do placków i chlebków indyjskich np. paratha. Szczypta adżwanu dodana do maślanki lub lassi zdecydowanie poprawia trawienie po spożytym posiłku. 

Dodanie odrobiny tej przyprawy do gotowanego ryżu doskonale poprawia jego smak i zapach. 

Indyjski kminek można łączyć z innymi przyprawami takimi jak: kurkuma, kminek, czarny pieprz, papryka, koper włoski i kolendra.

Badacze z jednego z indyjskich Uniwersytetów (School of Pharmaceutical Sciences, Jaipur National University) dokonali serii badań naukowych potwierdzających wyjątkowe właściwości Adżwanu (Trachyspermum ammi), który jest znany i używany w Indiach na wszelkiego rodzaju dolegliwości od setek lat. Badania wykazały, że roślina zawiera olej, którego głównym składnikiem jaest tymol. Poza tym w składzie znajdują się również: węglowodany, saponiny, glikozydy, związki fenolowe, białka, tłuszcze, błonnik oraz substancje mineralne takie jak - wapń, fosfor, żelazo i kwas nikotynowy.

Spośród wielu zastosowań zdrowotnych Adżwanu, najczęściej stosuje się go w:

- schorzeniach żołądkowo-jelitowych, braku apetytu oraz chorobie lokomocyjnej

- posiada właściwości rozkurczowe i wiatropędne

- pomaga we wzdęciach, niestrawności i biegunce

- łagodzi bóle brzucha i kolki jelitowe

- działa przeciwpasożytniczo i bakteriobójczo 

- poprawia trawienie i pomaga w chorobie wrzodowej

 - łagodzi bóle brzucha, ma właściwości rozkurczowe

Dzięki wysokiej zawartości tymolu posiada on właściowści prozdrowotne. Działa wspomagająco w przypadku zwalczania stanów zapalnych układu pokarmowego. Jest to przyprawa o działaniu rozgrzewającym, poprawiającym trawienie oraz ułatwiającym oddychanie. 

W starożytności uważano go również za afrodyzjak.

Według ajurwedy, adżwan jest środkiem bardzo pomocnym w stymulowaniu apetytu oraz regulującym procesy trawienia (doskonale rozbudza ogień trawienny agni). Zaleca się go w celu złagodzenia gazów, wzdęć oraz zgagi. 

Jest to powszechnie stosowana ajurwedyjska przyprawa o działaniu rozgrzewającym, ułatwiającym oddychanie oraz  poprawiającym funkcjonowanie nerek. Adżwan jest pomocny w pacyfikacji Vata i Kapha, zwiększa natomiast Pitta. 

Wyciągi z chropawca stosuje się również do produkcji ajurwedycznych past do zębów dzięki antyseptycznym właściwościom tymolu oraz wykorzystuje jako składnik wielu lekarstw.

Ciekawostką jest fakt, że w Indiach żuje się adżwan po namoczeniu w gorącej wodzie, co pomaga w problemach żołądkowych. Przyprawa jest uprzednio gotowana, ponieważ żucie jej na surowo może powodować chwilowe, lekkie odrętwienie języka. 

Adżwan może być przechowywany bezterminowo, jeśli trzyma się go z daleka od światła w hermetycznie zamkniętym pojemniku.

Podsumowując, adżwan jest przyprawą niebywałą. 

Niestety w kuchni europejskiej jest jeszcze mało znany i niedoceniany.

Każdemu polecam zakupić tą niezwykłą przyprawę, spróbować i poeksperymentować. Jestem pewna, że na stałę zagości w Waszej kuchni.